တစ်နေ့မှ မေ့မရသူလေးသို့___________________ ပိုင်စိုးဝေ

လူတစ်ယောက်မှာသူ့အကြောင်း ဒဏ္ဍာရီတစ်ခုရှိသင့်တယ်မဟုတ်လား။

အရာရာဟာမြေကြီးပေါ်တုတ်ချောင်းနဲ့ ရေးခြစ်ထားသလိုဖြစ်လွယ် ပျက်လွယ်တွေချည်းပါပဲကွယ်။

မင်းတစ်ဘဝလုံး ကြေကွဲကျန်ရစ်ရအောင်ဆိုပြီးငါ့ကိုယ်ငါလည်း အဆုံးမစီရင်ရဲဒါဆိုသေနတ်ပြောင်းထဲ ချောင်းကြည့်ရင်းခလုပ်နှိပ်မိတဲ့လူတစ်ယောက်လို့လူတွေ ပြက်ရယ်ပြု ကျန်ရစ်ကြမှာပေါ့ငါ့ရဲ့ အကောင်းဆုံးကို ငါလုပ်မပြီးသေးသမျှဘယ်အရာပေါ်မှာမှငါ့ကိုယ်ငါ မပုံခဲ့နိုင်ဘူး။

ငှက်တစ်ကောင်ဟာကောင်းကင်တစ်ခုတည်းမှာ နှစ်ခါပျံသန်းနိုင်ဖို့နေမင်းကြီးကို တစ်ကြိမ်ပတ်ရတယ်။

တစ်နေ့မှ မေ့မရသူလေးရေသည်တစ်ညနေခင်းလေးပဲဖြစ်ဖြစ်အကောင်းအတိုင်း ထင်ကျန်ရစ်ဖို့တောင့်ခံထားရသူပါ။

ငါက ဂျူးလိယက်ဆီဆာလိုပဲကိုယ့်ရန်သူတွေရဲ့ စာရင်းကို မှတ်မထားတတ်ဘူး။

ကိုယ်နာမည်ဘယ်သူတုန်းရယ်လို့ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြန်မေးရတဲ့ အခါမျိုးတွေမှာတော့သေနတ်ပြောင်းထဲ ချောင်းကြည့်မိပြန်ရဲ့။

မင်းဖို့ ဒဏ္ဍာရီတစ်ခုပေါ့ကွယ်။ ။

ပိုင်စိုးဝေကလျာမဂ္ဂဇင်းဒီဇင်ဘာ၊ ၁၉၉၇