Met Eva hadden we het over het schrijven van biografieën, over hoe we oordelend naar het verleden kijken en niet naar de toekomst. Over de angst voor de burger en wat er gebeurt als je burgers wel serieus neemt. Over politieke participatie.

Lees hier meer over het gesprek: zwijgenisgeenoptie.be/eva-rovers

Hoofdstukken

(0:00) Intro

(3:13) Hoofdstuk 1: Feit en fictieOver Boudewijn Büch en zijn verhalen. Over de biografie die Eva schreef, waarin ze koos niet te proberen nagaan wat echt gebeurd was en wat niet, maar juist mild keek naar de verhalen die hij vertelde en wat erachter zou kunnen gezeten hebben. Over hoe we allemaal de werkelijkheid verdraaien om een gevoel over te brengen.

(11:26) Hoofdstuk 2: Waarom biografieën?Over Helene Krüller-Müller die er nooit voor gekozen heeft om haar persoonlijke brieven publiek te maken. Over de verantwoordelijkheid van de biograaf en het nut van biografieën om ons een minder zwart-wit beeld van het verleden te geven. Over de grote gebeurtenissen zien door de ogen van individuen.

(18:27) Hoofdstuk 3: Druppel in de oceaanOver Eva's beweging van het verleden naar de toekomst. Over de vraag hoe je met de toekomst bezig kan zijn in deze woelige tijden, wetende dat je eigen impact zo klein is en dat je de resultaten van je activisme misschien wel nooit zal zien.

(26:15) Hoofdstuk 4: VoorouderOver doemdenken en wegkijken van de miserie om overeind te blijven. Over de onmacht van het individu en de macht van het collectief om iets te veranderen.

(37:46) Hoofdstuk 5: Debat of dialoogOver het burgerberaad rond de klimaattransitie dat Eva mee organiseerde in Amsterdam. Over wat er gebeurt als mensen de ruimte krijgen om ervaringen te delen. Over polarisering en verharding en de geschiedenis van de sociale strijd die altijd gepaard ging met geweld. Over hoe het anders zou kunnen.

(45:12) Hoofdstuk 6: Angst voor de burgerOver de gemiddelde politicus die het goed bedoelt, maar gevangen zit in een systeem dat op korte termijn denkt en grote problemen voor zich uit schuift. Over inspraak die enkel de roepers aan het woord laat en daardoor bij de politicus een eenzijdig beeld geeft van een boze burger die vooral niet te veel te zeggen mag hebben. Over het mensbeeld dat achter dit denken zit en het alternatief dat deze vicieuze cirkel zou kunnen doorbreken.