Den Helder is een stoere stad, een rauwe stad, een stad met littekens. Ze is ook dapper, bescheiden en – zoals we later zullen zien – heel interessant. Maar mooi? Zo wordt mijn stad maar zelden genoemd. Toch is de schoonheid van Den Helder altijd mijn eerste argument in de strijd om haar eer. Misschien is ze niet fotogeniek genoeg, maar wat geeft dat nou, denk ik dan. Den Helder moet je voelen. In Den Helder heb je frisse lucht, die soms zeer doet aan je longen zo koud. Het is een stad waarin je zorgen wegwaaien en waarin de vele zonuren worden vol geluierd op uitgestrekte nog verlaten stranden. Den Helder een lelijke stad? Dan heb je haar nooit echt een kans gegeven. Ik heb wat schoenen versleten tijdens mijn eindeloze duinwandelingen en schuurde als klein jongetje regelmatig mijn knieën kapot op de ruwe dijk. Met het bloed langs m’n benen kwam ik lachend thuis: ik had weer een zeehondje gespot. Ook later stelde Den Helder nooit teleur. Op de fiets of in de kano gleed ik na een hectische week dwars door de bollenvelden: zo krijg je je hoofd wel leeg. In de eerste aflevering van Den Helder, helemaal het einde gaan we op zoek naar de allermooiste stukken, vaak verborgen, Helderse natuur.

Meer over Den Helder - https://www.denhelder.online/

Meer over de makers VanVerhalen - https://vanverhalen.nl/