Deyrulzafaran Manastırı’nın tarihi milattan öncesine kadar uzanır. İlk kullanımı güneş tapınağı olan mekan, Romalılar döneminde kale olarak kullanılır. Daha sonra ise Aziz Şleymun burayı bir manastıra çevirir ve kendi ismini verir. 15’inci yüzyıla gelindiğinde ise manastırın ismi, etrafında yetişen zafaran, yani safran bitkisinden dolayı bugünkü ismini alır.

Özellikle kemerli sütunları, ahşap el işlemeleri ve taş nakışları ile göz dolduran mekan, tarih boyunca Süryani Kilisesi’nin dini eğitim merkezlerinden olur. Bölgeye ilk matbaayı getiren kişi de yine burada patriklik yapan IV. Petrus’tur. IV. Petrus, 1876’da manastıra matbaayı getirir ve başta Süryanice olmak üzere Arapça, Osmanlıca ve Türkçe kitaplar bastırır. Bugün matbaadan kalan parçaların bir kısmı ise manastırda ve Mardin’deki Kırklar Kilisesi’nde sergilenmektedir.