.Politika ortak insani değerlerde buluşmamızın önünde duvarlar örüyor, 
.Çabalara yönelik alaylar gülümsetmiyor. 
.Birbirimizi dinlerken fikirlerimiz eksikse konuşmak da gelmez içimizden, sessiz dinleriz. 
.Kendimizi yerine koyma imkanımız olmayanlar yerine düşünebilir miyiz?
.Sosyoekonomik statümüz de ruhsal tedavilerimizde söz sahibi değil midir?
.Eşsiz olmayan eseri eşsiz insanlara ikramiye olarak vermekle mükellef miyiz?
.ve prizde ütüyü nasıl unutmayız:)