Bu bölümü yayınlamadan önce küçük bir soru-cevap paylaşımı yaptık. Oradan çıkan sonuç şu oldu, insanların çoğu kendini en çok anlaşılmadığı zaman yalnız hissediyor. Bu anlaşılmamak durumu o kadar baskın ki, çoğu cevabın alt metninden bu çıkıyor. Duyulmamak, görülmemek, anlaşılmamak… Bu bölümde tek başınalığı ve yalnızlığı değerlendirdik. Şu soruların yanıtlarını aradık. İçsel yalnızlık - yaratıcı yalnızlık ile acı verici - tecrit edici yalnızlık arasındaki farklar nelerdir? Tek başınalık ile yalnızlık arasındaki ince ayrım neyi ayırıyor? İnsan kendi kendini acılı bir tecrite mahkum edebilir mi? Yalnız olmadığını ispat etmeye çalışmak tecrit edilmenin acılı ve modern bir versiyonu mudur? Yalnız kalabilmek ilişkilerimizi nasıl besler? Temas ve sevgi ihtiyacımızı gidermeye çalışırken yalnızlık ne işimize yarar? Kırılganlık göstermeden yalnızlığın olumlu yanları ile kucaklaşmak neden mümkün olamıyor?  İlişki çeşitliliği sağlamada ve kendini zenginleştirmede yalnızlık nasıl faydalı bir araca dönüşebilir? Paylaşılsa yalnızlık olmaz mı gerçekten? Yoksa iki insanın derin paylaşımının, birbiri ile akort olmasının ön şartı mıdır yalnızlık?