Voorheen deed het er vooral toe of de kunstenaar man, Westers en hetero was.  Maar Lara Tanke* stelt dat sinds de komst van het postmodernisme er meer ruimte is voor een diversiteit in etniciteit, geslacht, klasse en ras. De context bij het werk, het wie, wat, waar, waarom, wordt steeds belangrijker. 
De opkomst van Outsider Art in hedendaagse musea is daar een treffend voorbeeld van. Enerzijds worden de werken die onder dit label vallen gevierd door hun ongebruikelijke karakter, anderzijds worden autonome artistieke standaarden toegepast om het door de kunstwereld te kunnen legitimeren als kunst. Tussen die twee is er spanning: hoe kan er een balans komen in het vieren van andere zienswijzen, mensen en creatieve uitingen, en het beschermen van het eigen imago? Kortom: hoe geëmancipeerd is de sector werkelijk? 

*Lara Tanke is werkzaam bij Stichting Utopa en is o.a. verantwoordelijk voor de communicatie van de Idealenfabriek.