.طبیعت ثانی..نوباوِگی هم سر شددوران تعمید شدسر در جهان کردیمدر غار تنهاییبا خویش درافتادیم.وز وقفه می‌آییماز وقفه‌ایی آرامدر شامی رویاییزان موطن مَنسیتا وقتِ پیدایی.هستیم که گل‌جوییمبر باد دهیم موییما، شاخ‌ مِهر و ماهبُن‌کنده‌، هَرس‌گشتههستیم به آگاهیدر خلعت بهبودی‌.ویران‌شدنم آسانآسان‌تر از هر انسانپائیز طلب‌کردهآنی‌که شده آرام بُگذار ببارد برف . . .برف است بِسان مرگبس‌دلزده از تخدیرمن، زاده‌ی توفانمهم، دیده‌ام‌"من‌"بسیاروز "تو"ست، چو من بسیارحیران و سرگشتهزندانی و بند، بسیار.تنگ است زمان ماننگ است بمانیم خامبُگذار ببارد برف . . .بُگذار خروشد باد . . ..همواره و هرجا،هموار، باید بود . . .هرچند به شکستن‌ها هرچند به گسستن‌ها در این شب بیماری بیداری به رُستن‌هاست.با یار چو می‌رقصیبی‌باده وگر مستیخوش‌باد چنین رَستندُردانه‌ی بی‌تزویربی‌حسرت و ای‌کاش‌هازین هسته‌ی بی‌تقصیر.هوشیار . . .نوری، تو در این بستان!نوری که نمی‌گُنجد،در پیله‌ی خود آسان!.بر خویشتن آگاهی، در ساعت بُرناییپیش‌آی به مشق "دل"، پیش‌آی به اَنبازیتا طی شود این بستان، در وقت توانایی‌.بی‌تابی ماست، تا مِی!مِی: پاسخ گُنگِ بِکرزان پرسش تکراری:کین‌کیست درون دل؟وان شوق به عشق‌ورزی،واقعی‌ست یا افسانه؟؛................................... وحید قاضی‌نور ...Vahid GhaziNour۱۹ بهمن‌ماه ۱۴۰۰

https://www.instagram.com/p/CZsRykiKGse/?utm_medium=share_sheet

---

Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/vahid-ghazinour/message