ساز و آواز «دلا از دست تنهایی به جانم»

دوبیتی از باباطاهر عریان

سنتور مرحوم پروز مشکاتیان و آواز محمدرضا شجریان

آلبوم آستان جانان

دلا از دست تنهایی به جونوم؛ ز آه و ناله ی خود در فغونُم…

شوان تار از درد جدایی؛ کره فریاد مغز استخونم

عزیزون از غم و درد جدایی…

به چشمونم نمونده روشنایی…

فلک کی بشنوه آه و فغونم؛ به هر گردش زنه آتش به جونوم…

یک عمری بگذرونم با غم و درد…. خدا با غم و درد…

به کام دل نگرده آسمونم…

نمیدونم دلم دیوونه ی کیست…

نمیدونم دلم دیوونه کیست.. دوست…

اسیر نرگس مستونه ی کیست…

آخ نمیدونم دل سرگشته ی ما کجا میگردد و در خونه ی کیست…

مو کز سوته دلانم چون ننالم؟

مو کز بی حاصلانم چون ننالم… چون ننالم…

نشسته بلبلان با گل بنالند؛ مو که دور از گلانم چون ننالم…

نصیب کس نبی درد دل ما؛ که بسیاره غم بی حاصل ما ای یارم…

کسی بو از غم و دردم خبردار؛ که داره مشکلی چون مشکل ما

دلی دیرم که بهبودش نمی بو…

نصیحت میکنم؛ سودش نمی بو

به بادش میدهم نش میبرد باد؛ بر آتش مینهم دودش نمی بو

بود درد مو و درمونم از دوست…

بود وصلِ مو و هجرونم از دوست…

اگه قصابم از تن واكره پوست؛ جدا هرگز نگرده جونم از دوست

ما آن آزرده بی خانمونم؛ مو آن محنت نصيب سخت جونوم

مو آن سرگشته خارم در بيابون؛ كه هر بادی وزه پيشش دوونم…

به صحرا بنگرم؛ صحرا ته بينم…

به دريا بنگرم؛ دريا ته وينم

به هر جا بنگرم كوه و در و دشت؛ نشان از قامت رعنا ته وينم…

مو كه افسرده حالم؛ چون ننالم؟

شكسته پر و بالم؛ چون ننالم…

همه گويند فلانی ناله كم كن؛ ته آيی در خيالم چون ننالم

به آهی گنبد خضرا بسوجم…

فلك را جمله سر تا پا بسوجم…

بسوجم ار نه كارم را بساجی؛ چه فرمايی بساجی يا بسوجم

غمِ عشقت، بيابون پرورم كرد

هوای بخت بی بال و پرم كرد…

به ما گفتی صبوری كن صبوری… صبوری طرفه خاكی بر سرم كرد