Shanda ciągle mówiła, że nic nie pamięta. Siedziała w pracy, otoczona współpracownikami, jednak tym razem nie dlatego, że miała do załatwienia papierkową robotę w sądzie, a dlatego, że siedziała na ławie oskarżonych. Miała wrażenie, że ktoś wyjął jej z głowy ostatnie trzynaście miesięcy życia, a przynajmniej tak mówiła wszystkim dookoła. Nie wiedziała co wydarzyło się 6 lipca 2022 roku ani z jakiego powodu jej syn nie żyje. Spadł z piętrowego łóżka. Właśnie to powiedziała w trakcie rozmowy z dyspozytorem numeru alarmowego, kilka minut po tym jak zobaczyła, że jej syn leży na podłodze i się nie rusza. Wiedziała, że jest martwy, bo z jego ust wydobywał się brązowy płyn. Jej starszy syn, Paul powiedział, że strasznie śmierci i chyba wtedy zrozumiała, że jej syn odszedł. Wcześniej, piętnastoletni Timothy i dwudziestoletni Paul mieszkali z biologicznym ojcem kilkaset kilometrów od niej, ale w 2020 i 2021 roku synowie postanowili zamieszkać z matką, z którą nie mieli kontaktu od wielu lat. Pamiętała, że Timothy sprawiał problemy w domu ojca, dlatego chciał się go stamtąd pozbyć i zagroził, że albo zamieszka z nią albo odda go do domu dziecka. Pamiętała także jak ciągle chodził do lodówki i podjadał, bo mu się nudziło… W rzeczywistości Shanda wiedziała co stało się z jej piętnastoletnim synem i doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że wcale nie spadł z łóżka. Wiedziała, że nie żyje, dlatego, że przez ostatnie trzynaście miesięcy był poddawany codziennym torturom, a ona i jej dwudziestoletni syn byli odpowiedzialni za jego śmierć…