Toen Joyce van Rooijen-Heuitink in 2013 bondscoach van de Nederlandse paradressuurruiters werd, had de sport nog een hoog ‘therapeutisch paardrijgehalte’. Nu, tien jaar later, ziet de wereld er heel anders uit. Door serieuzer naar de sport te kijken, met betere paarden en betere (topsport)programma’s, is de sport heel snel heel veel beter geworden. Dat had ze tien jaar terug niet kunnen bedenken.

Met Joyce blik ik terug op haar tien jaar als bondscoach. Over het hoogtepunt hoeft ze niet lang na te denken: de eerste keer wereldkampioen met het landenteam, in 2018. Het dieptepunt? Misschien wel Tokio, waar de ploeg héél graag goud wilde winnen, maar genoegen moest nemen met zilver. En uiteraard blik ik met Joyce vooruit naar Parijs 2024, waarvoor ze een heel ingewikkelde puzzel zal moeten gaan leggen.

Parijs is nog ver. Nog 328 nachtjes slapen.

Foto: Mathilde Dusol (EK 2019)