In een boomgaard in Brussel wordt een man waar niemand echt een traan om laat om het leven gebracht. Commissaris Kluft voelt het meteen aan zijn schouders: dit wordt geen makkelijke klus. Samen met de operaverslaafde en veeltalige inspecteur Demir moet hij op onderzoek uit. Het slachtoffer blijkt vele vijanden te hebben: thuis, op het werk, in de kerkorgellessen… Intussen rookt en filosofeert commissaris Kluft zich suf. Niet alleen over de moordzaak, ook over het Brusselse labyrint waarin provincialen, marginalen, migranten en af en toe een echte Brusselaar elkaar het leven zoet of zuur maken. Aan kritiek ontbreekt het niet. Zo signaleert Geert van Istendael dat op sommige scholen de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust niet langer worden onderwezen. Seksisten, IS-strijders in spe en huisjesmelkers passeren de revue. Maar ‘Het lijk in de boomgaard’ is vooral een smeuïg über-Belgisch en dus Brussels verhaal: de seks heeft vetrollen, het gebraad wordt weggespoeld met een Westmalle of een jenever, de koffie smaakt naar afwaswater en er wordt zeer lustig gevloekt en gesakkerd. Geert van Istendael heeft zich duidelijk geamuseerd bij het schrijven van deze satire. Zelden heb je bij de laatste bladzijde van een misdaadroman spijt dat het gedaan is. Bij dit boek wel, want het lezen blijkt uiteindelijk een groter genot te zijn dan het hoe-wat-waarom. Interviewer: Jean Bos. Geert van Istendael. Het lijk in de boomgaard: een Brusselse satire. Ingelezen door de auteur. Boeknummer 25339. Speelduur 6 uur en 28 minuten.