Wbrew obiegowej opinii, że na sukcesy w sportach wytrzymałościowych trzeba poczekać, okazuje się, że 23 lata wystarczą, aby zostać mistrzem świata na dystansie 3x Ironman.#69 odcinek to rozmowa z Tomaszem Maksymowiczem, chłopakiem pełnym pasji, który z zaskoczenia wdarł się do czołówki ultra triathlonów.

Sukces Tomasza można bez problemu przedstawić jako „amerykański sen” sportowca. Mistrzem świata na dystansie 3x Ironman zostaje chłopak, który jeździ na rowerze z pękniętą ramą z 2010 roku, biega w jednych butach cały rok i na zawodowy jedzie bez profesjonalnego sztabu szkoleniowego, a jedynie ze wsparciem rodziny, która śpi pod namiotem.

Decydując się na rozmowę z tak młodym sportowcem kierowało mną kilka motywów.

Po pierwsze. Historia tego sukcesu kontrastuje z tym co dało się słyszeć w wywiadach z innymi naszymi mistrzami. Brakuje w niej komponenty profesjonalizacji sportu. Profesjonalizacji, która bez wątpienia pozwala przekraczać bariery ludzkiego organizmu i robić to we względnie powtarzalny i możliwie najbezpieczniejszy sposób. Ograniczenia finansowe Tomaszowi na taką profesjonalizację nie pozwoliły, ale też go nie zatrzymały.

Po drugie. Na pewnym poziomie w sporcie zawodnicy wiedzą, jak wygrywać, ale i jak promować swoją markę osobista. To pożądane i naturalne. Tomasz nie miał jeszcze czasu się tego nauczyć. Nasza rozmowa to jego pierwszy wywiad przed mikrofonem co zdecydowanie podnosi szansę na szczere odpowiedzi.

Pozostaje mi zaprosić do obfitującej w wiele smaczków rozmowy z świeżo upieczonym mistrzem.

Wraz z moimi gośćmi czynimy starania, aby popularyzować wiedzę związaną z utrzymaniem zdrowia, sprawności i pełni możliwości psychofizycznych naszego ciała. Jeżeli uważasz, że takie działania mają sens to udostępnij proszę ten materiał i polub nasze profile w mediach społecznościowych.