وقتی شروع کردم به نوشتن متن قصه ی جدید، هنوز برای سفر به ایران نیامده بودم. الهام بخش اصلی متن جدید، آلبوم "گلبانگ 2" استاد شجریان به آهنگسازی حسن یوسف زمانی بود. یک شب وقتی داشتم گوش میدادم، شروع کردم متناسب با هر بخشی از آلبوم و تناسب حال و اوضاع خودم نوشتم. متن ناقص ماند و در ایران هم فرصت نشد کامل کنم، اما به سوژه های نوشته اضافه شد. 

وقتی برگشتم از ایران، به فاصله سه روز استاد شجریان، ما را تنها گذاشتند با میراث بزرگ شان. تا از گیجی برگشت رها بشم، که البته هنوز هم رها نشده ام، مدتی  طول کشید. متن را بروز کردم با چیزهایی که بعد از برگشت یاد گرفتم یا شنیدم. 

این که چطور شد در متن این قدر به گل ارجاع دادم، و از طرفی اسم آلبوم که الهام بخش من بود "گلبانگ" است، کاملا اتفاقی است. در واقع بعد از ضبط کردن فهمیدم.