Vorig jaar sprak ik Astrid Poot al een keer. Dat was een prachtig gesprek. In de tussentijd heeft ze weer enorm veel gedaan. Zo heeft ze een boek geschreven, een code-klooikoffer ontwikkeld, en een fantastische lezing gegeven over de mythes van succes tijdens de kickoff van het academische jaar aan de CMD in Amsterdam. Om maar eens een paar dingen te noemen. Alle reden dus om weer eens met haar te praten.

Reclamebureaus vinden empathie nu helemaal te gek, maar daar gaan ze dan over vergaderen. Vergaderen, dat is weer zo’n merkwaardig liefdeloos proces

We begonnen het gesprek dit keer niet met de vraag wanneer iets goed is, maar met de vraag of een gelikt, gepoetst, professioneel ogend gebouw wel een fijne creatieve omgeving is. Is een kraakpand niet veel beter dan een ontworpen school waar je niks aan de muur mag plakken zonder toestemming van de facilitaire dienst? We vragen ons ook af of digitaal design misschien helemaal niet zo interessant is, omdat we er zo weinig van zagen op de design week in Eindhoven. En we hebben het over de openbare ruimte. Van wie is die eigenlijk? En we hebben het over de prachtige Kleine Stapjes app. En over veel meer. Dat ga ik allemaal niet opschrijven. Luister of lees zelf maar.