«Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι μες τα θερινά τα σινεμά νύχτες που περνούν που δε θα ξαναρθούν μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά»Έτσι έγραψε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης στο τραγούδι του «Τα θερινά σινεμά»   Και εμείς με τη σειρά μας αφιερώνουμε το 22ο επεισόδιο του VTE podcast σε αυτά.Στα θερινά, και μαζί τις  νύχτες που μυρίζουν ποπκόρν και γιασεμί, στις κρύες μπίρες, στα χαλίκια που μπαίνουν στα σανδάλια, στις μεταμεσονύχτιες προβολές,  στις επανεκδόσεις, στις νέες προβολές, στις προβολές που βλέπουμε κάθε καλοκαίρι ανελλιπώς και δε βαριόμαστε ποτέ, στα αφιερώματα, στα κινηματογραφικά φεστιβάλ, στο αντικουνουπικό που είναι «εσένσιαλ» για να βγει η προβολή, στα φιλιά, στα γέλια, στα κλάματα μπροστά σε ένα πανί- ανάμεσα σε δέντρα και μπετόν. Ξεκινάμε τις αναφορές μας με μια μικρή ιστορική αναδρομή, από τα πρώτα θερινά σινεμά που άνοιξαν στην αθηνα στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του περασμένου αιώνα, στην χρυση εποχή του ‘60, στην μικρή έκλειψη τους στη δεκαετία του ‘80, και μέχρι σήμερα που γιορτάζονται με αγάπη από το κοινό και αποτελούν το έναυσμα του ελληνικού καλοκαιριού.Μοιραζόμαστε δικές μας εμπειρίες στα θερινά σινεμα και θεωρούμε αυτό το επεισόδιο ένα “love letter” στους θερινούς κινηματογράφους και στους ανθρώπους τους που το κρατάνε ζωντανό τόσα χρόνια, στους γνωστούς αγνώστους που συναντιόμαστε καθε χρόνο στο Ριβιέρα, στο Όασις, στον  Ζέφυρο, στο Βοξ, στο Λαίς, στον Φλοίσβο στο Εκραν και η λίστα συνεχίζεται. Καλή έναρξη θερινής κινηματογραφικής σεζόν 🍿🎞️ 🎥 🍺 και ραντεβού στα θερινά.

Τι διαβάσαμε:

ΙστόρημαΙστορία του Θερινού ΚινηματογράφουΦετινές Επανεκδόσεις

SAY HI! 🤍⁠Instagram⁠