Po wojnach światowych w świecie zachodnim różnice dochodów i majątków się zmniejszały. Tak było do końca lat 70. Od tego czasu stopień rozwarstwienia stopniowo wrócił do stanu sprzed wojen. Bogacenie się bogatych jest tak szybkie, że stało się argumentem przeciwko mierzeniu rozwoju wskaźnikiem PKB. Bo co z tego, że rośnie, skoro nie mówi nic o tym jaka część społeczeństw korzysta z tego wzrostu. Wiele badań pokazuje, że w wielu krajach, szczególnie anglosaskich - jeden procent społeczeństwa ma ponad połowę majątku, a połowa społeczeństwa nie ma dosłownie nic - albo mnie niż nic - bo to co mają, po odjęciu kredytów które winni spłacić - ma ujemną wartość. Dlaczego tak się dzieje? Czy to dobrze czy źle dla powodzenia narodów, dla gospodarki jako całości? Jak to wygląda w Polsce?