.گلایه..کوچه‌ی زنجیر، شام آدم‌خوارحقه‌ی دیرین، آخر دنیاستپا به روی پا، دست به روی دستمنتظر بودن، جرم‌ ما این است!.شعر باید شور باشد تا بشوید ذهن رادیده را پُرسان‌کند، بُرّان کند اندیشه راتارهای عنکبوت از سقف آویزان شدندشعر باید شل کند این ریسمان کهنه راگر مسلط بر عروض و بند و وزن و قافیه‌تا نداریم حرف تازه، بس کنیم غم‌نامه را.خانه‌دارم، خانه‌داریم، خانه‌ایی بر روی آبخانه‌ایی که خاک خورده سال‌های آزگارکز ازل می‌گفته‌ایم پایان دنیا امشب استمی‌رسند اینک سواران، حاصل ما هم زر استوارث درد نیاکان، خالق درد خودیمدرد را سینه‌به‌سینه وام‌داری می‌کنیمسینه داریم شرحه‌شرحه از فراقشور و شوقی هست و نیست اما شعور اتفاقمردمانی غمزده وز بار محنت خم شدهدیده‌ایم و شاکریم کز ما مصیبت رد شدههمچو ماردوشان، میان خیر و شر وامانده‌ایمباد در غبغب زدیم: ما از تبار کاوه‌ایمدیده‌ایم آن دیده را وقتی به خون آغشته گشتبی‌تفاوت رد شدیم کین هم چو آن خواهد گذشتلاکن آنچه می‌رود، از عمر ماستچیست حاصل جز هزاران التماس؟لعن و نفرینی فرستادیم و خود را قهرمان پنداشتیمنان را در خون زدیم و حق خود انگاشتیمدست‌های ما هنوز در پاچه‌خاری مهترنددست‌ها وقتی چنین‌َند پاها در گل می‌رونددشتی از اندوه داریم پشت سرتلی از ویرانه‌ها و پُشته‌های چشم و سردلخوش از پیشنه‌ها، استوار بر ریشه‌هادر مزار ما شوند همراه‌مان صد آه‌ِ زاردسته‌های گاندو از دست‌های کودک می‌خورنددسته‌های ما ولی در انتظار هوی شام آخرندبا لباسی دلفریب دعوت به آگاهی کنیمبا دکان‌های جدید باز فتنه برپا می‌کنیمدر بزنگاه گوشمان با قصه‌های اهرمن‌ها پُر شدهچشم‌ها را بسته‌ایم و خوابمان سنگین شدهبا افاضات مکرر شمع هر جمعیتیمتا به خلوت می‌رویم آن کارِ دیگر می‌کنیمهرچه آمد بر سر ما مزد خودخواهی ماستاین‌همه کوته‌نگاهی تاابد بر ضد ماستدر قمار با دیوها دادیم هرآنچه داشتیمقول فردا را ستاندیم و شرافت باختیمدرد ما از غیر نیست، بیگانه کیست؟تا خودِ دردیم که ما را چاره نیست!همچنان کاسه‌بدستیم و به هر در می‌زنیمتا دوباره باز از آن آش قدیمی سَق زنیمبا طبیعت دشمنی کردیم و اینک هم رواستکانچه بر ما می‌شود از کاشته‌ی دیروز ماستدزدی از دامان مادر، قتل فرزندان اوشیر از او نوشیده و زهر مدام دادیم به اودر نظام زندگی، تنبیه، بر جمع می‌کننددر خیابان، مشق مسئولیتِ فردی کنندبا تسلی خواستیم این درد را شیرین کنیمتلخی درد بایدی تا چاره‌ و درمان کنیمخیش باید، شخم باید تا شوند باز غنچه‌هاور نه سیل موریان ویران کنند کاشانه‌ را......................................... وحید قاضی‌نور ...Vahid GhaziNour۳ مردادماه ۱۴۰۱

https://www.instagram.com/p/CgcjsVFKOZq/?igshid=MDJmNzVkMjY=

---

Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/vahid-ghazinour/message