Ölümün rəngini tanıdım bu gecə. Tam çatacaqkən qaçdı ovuclarımdan. Tuta bilmədim. Baxdım ardınca. Gecə ki qaaranlığa bürünmüşdü, mən ki göz qapaqlarına çökən ağırlığı yorğunluq yox, kədər sandım. Ürək sancısını əza ağrısı yox, dərd sandım. Dem
Getmək. Uzağa,çox uzağa. Əlini uzadsan toxuna bilməyəcəyin, qaçsa çata bilməyəcəyin, baxsan görə bilməyəcəyin, hətta, hətta hiss edə bilməyəcəyin qədər uzağa. Geri qayıtmağa gücün çatmayacaq qədər uzağa. Uzun bir yol. Həm də piyada geedilən. A
Mehmet Erdoğanın Adını Unutan Adam romanını oxuyuram. Bir yandan Sallaqxana №5, digər yandan Metal Fırtına yadıma düşür. Sonda da Orhan Pamukdan Beyaz Kaleni anımsatdı. Burada uzun müddət idi ki, Sallaqxana №5-i təkrar oxumağı niyyətlənmiş ols
Bütün şəhər ovuclarımın içinə dolub. Üfürsəm toz buludu olacaqmış kimi görünür. Yox olacaq. Əliboş qalacam. Heçnəsiz. Qaranlıq bir gecədən elə qaranlığın özü yadığar qalacaq mənə. Bir də yanında səssizlik. Səssizliyi pozacaq bir pianoçu. Keçmi
Saçlarına sığal çəkən külək vardı. Bir də skamyada əyləşmiş gənc bir qız. Sevdiyi gələcəkdi birazdan. Yenə həmişəki kimi bir qədər gecikmişdi. Ehtiyatlıydı gənc aşiq, kitab götürmüşdü özü ilə, sevgilisini gözləyənədək oxumaq üçün. Nazik barmaq
Günəşə həsrət Ay var.Ayın dostudur ulduzlar.Qaranlıq bəs nədir?Kədər?Yox əslində.Ayın var oluş səbəbi.Günəşin olmamayışıdır.Qaranlıq.Bu gecənin qaranlığındaKiçik bir ulduz parıltısı lazım.Mən bir səfil Saturn.Ay, ordasan?Hardasan?
Kədərə, kədərə ismarıc olsun bu. Bizi tapdığı günə. Lənət oxuduğumuz, nifrət etdiyimiz, zəhləmiz gedən bütün hər şey bu gecə bizə gəlsin. Qapım açıqdır, pəncərəm də. Buludlar, ya da kı ulduzlar. Heç birini görmürəm. Mənim pəncərəm divara baxır
Əvvəlcə pəncərədən dərin hüznlə baxdı çölə. Ürəyi sıxılıb bayıra çıxdı. Biraz ətrafə gəzdi. Bütün diqqətlər bu an onun üzərində idi. O bir hekayə danışmalı, kimlərsə dinləməli idi. Təkrar içəri keçib çay dəmlədi. İki stəkan szüb oturdu masa
Güldürmək? Gülmək istəməyən birini buna məcbur etmək doğru olmaz. Heç bu gecə gülmək üçün də deyil. Bu gecə kədərin gecəsidir. Biz gülməyəcəyik. Üzüntünün bizi necə sardığını görüb kədər gülümsəyəcək.Hiss et! Bütün kədəri hiss et. Özünü gülmə
Boş bloknotu vərəqlədi şair.Diqqətlə ağ səhifələrinə baxdı. Bu marağını görən yazıçı sağ əlini işarət barmağı ilə gicgahına sıxaraq, “axtardığın burdadır, hələ çölə çıxmayıb” – dedi. “Min bir əziyyətlə alınmış bir bloknotu niyə istifadə et
Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.Dante gibi ortasındayız ömrün.Delikanlı çağımızdaki cevher,Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,Gözünün yaşına bakmadan gider.Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?Benim mi Allahım bu çizgili yüz?Ya gözler altındak
“ Bir qatar gecənin səssizliyini yarıb keçərkən pəncərələrin birində yazıçının fikrindəki sərnişin var idi. O sərnişin dənizi seyr edirdi. Dənizi düşünürdü. Bir gün böyük bir gəmidə səyahətə çıxmaq arzusu var idi.Bax, axır ki tapdın. Onun da
Kədərin salamı varDeyir, gələcəm bu gecəGözlərinəMənə salam deyərsənDigər hisslərlə sağollaşıbGecəyə salam deyərsən,Digər insanlarla sağollaşıbMən səni tək istəyirəmİnsansız, duyğusuzMən səni istəyirəmGecənin bir yarı yuxusuzBir yol
“ Kədərin salamı var deyirsən, şair, amma unutduğun bir şey də var. Əgər salam göndərirsə, demək əvvəldən tanıyır. Çox əvvəldən kədər məni tanıyır. Dostuq biz onunla. Gecəm onundur, qaranlığım onundur. O qədər yaxın dostuq ki, onun varlığı xoş
“Kədərin Salamı var. Deyir gələcəm bu gecə gözlərinə. Mənə salam deyərsən. Digər hisslərlə sağollaşıb, gecəyə salam deyərsən. Digər insanlarla sağollaşıb. Mən səni tək istəyirəm. İnsansız, duyğusuz. Gecənin bir yarısı yuxusuz. Bir yol get istə
Mən xoşbəxtliyi dumanda bildim.Əslində hər şey gözlərlə başladı. O gözlər ki, gördü. Bax elə o zaman başladı. Sadəcə gördüyü zaman. Başqalarının əzablarını, kədərini, göz yaşlarını, qorxusunu, nifrətini, yalanını gördüyü zaman. O zaman hiss e
Yenə başqa bir gecədə səninlə salamlaşmaq nə gözəldir, şair?! Nə qədər kədərlidir ki, gündüzlər biz qarşılaşmırıq,yazıçı. Bilirsən, əslində hər şey “yarım qaldı” kimidir.Sanki bir saniyə əvvəl baş vermiş kimi.Pianoçu indi də piano başında kədə
Gec oldu, gecə oldu.Gecə söhbət üçün ən yaxşı vaxtdı. Özün-özünlə söhbət etmək üçün.Hekayələr uydurmaq, xəyallar qurmaq, düşünmək, planlar qurmaq, arzulamaq, kədərlənmək, xatırlamaq, ölmək üçün ən yaxşı vaxtdı. Özünlə baş-başa qaldığın bir va
“Kədərin salamı var” – deyə səsləndi bir şair. Ardınca bir neçə saniyə səssizlik oldu. Elə bir səssizlik ki, kədərin özünü orda hiss edə biləsən. Elə bir səssizlik ki, ora bir sonsuzluq yerləşdirə biləsən. “Kədərin salamı var, deyir “gələcəm b